Borderline personality disorder (BPD) is a mental health problem characterized by rapid mood changes, impaired interpersonal relationships, anger, impulsivity, and self-harming behavior. Since BPD threatens the psychological and physical health as well as the functionality of the individual, its treatment becomes increasingly important. Although dialectical behavioral therapy (DBT) is one of the most effective methods for BPD, it is seen that the factors responsible for change in therapy are mostly not defined and drop-out is not adequately addressed in the outcome studies. In this article, it is aimed to examine the change and how the change occurs on the basis of DBT in BPD by investigating the factors that predict the therapy outcomes. For the purposes, firstly, DBT will be mentioned briefly; the effectiveness of DBT and the dropout rates will be reviewed. Then, the “change” in therapy will be discussed. Finally, the factors responsible for change will be summarized with research findings on that predicting therapy outcomes and drop-out. In the discussion section, along with the findings summarized, the “difficult to treat” bias towards BPD will be evaluated. Finally, suggestions for future studies will be presented.

Sınırda kişilik bozukluğu (SKB), hızlı duygudurum değişiklikleri, bozulmuş kişilerarası ilişkiler, öfke, dürtüsellik ve kendine zarar verme davranışları ile karakterize bir zihinsel sağlık problemidir. SKB’nin bireyin işlevselliğiyle beraber psikolojik ve fiziksel sağlığını tehdit etmesi nedeniyle tedavisi giderek önem kazanmaktadır. SKB için en etkili yöntemlerden biri diyalektik davranış terapisi (DDT) olmakla birlikte, terapide değişimden sorumlu faktörlerin çoğunlukla tanımlanmadığı ve terapi sonuçları içinde terapiyi bırakmanın yeterince ele alınmadığı görülmektedir. Bu bağlamda bu yazıda, SKB’de DDT temelinde değişimi ve değişimin nasıl gerçekleştiğini terapi sonuçlarını yordayan faktörleri inceleyerek ele almak hedeflenmektedir. Bu amaç doğrultusunda ilk olarak DDT’den kısaca bahsedilecek; DDT’nin SKB için etkililiği ve terapi bırakma oranları gözden geçirilecektir. Ardından terapide değişimin “ne” olduğu ele alınacaktır. Daha sonra terapi sonuçlarını ve terapiyi bırakmayı yordayan faktörleri ele alan araştırma bulgularıyla değişimden sorumlu mekanizmalar özetlenecektir. Tartışma bölümünde, özetlenen bulguların tartışılmasıyla birlikte bu tanı grubuna yönelik “tedavi edilmesi zor” önyargısı değerlendirilecektir. Son olarak gelecekteki çalışmalar için öneriler sunulacaktır.